Blog voor leerkrachten

Hallo,

Ze maakt een werkblad met eenvoudige sommen tot 20 en 100.
Ze denkt goed na en heeft zo te zien al behoorlijk wat antwoorden als feitenkennis paraat. Dat is mooi.

Maar dan stokt haar pen.

Ze denkt... en denkt...

Ze zucht eens, krabt zich op haar hoofd, wiebelt op haar stoel...

'Wat moet je doen als je een antwoord niet weet', vraag ik haar.

'Vroeger ging ik op mijn vingers tellen', zegt ze eerlijk.

'En nu?'

Tja, wat doet een leerling als het een antwoord niet weet?
Dat is waar het in deze blog om gaat.

Je kunt niet altijd alle antwoorden weten.

Het handelingsmodel, zoals dat is beschreven door Groenestijn, Borghouts en Janssen (2012) in het boek Protocol Ernstige Rekenwiskundeproblemen en Dyscalculie biedt handvatten.

Het handelingsmodel beschrijft de weg die alle kinderen tijdens het rekenen doorlopen om tot formeel rekenen te komen; dus kunnen rekenen met kale, maar betekenisvolle getallen (zonder hulpmateriaal, zonder afbeeldingen en zonder denkmodellen of schema's).

In mijn e-book '3 Redenen waarom kinderen eenvoudige sommen tot 20 en 100 niet vlot kunnen uitrekenen en waarom automatiseren een noodzaak is', beschrijf ik o.a. de vier handelingsniveaus uit dit handelingsmodel.

Hoe gaat dat in de dagelijkse praktijk?

Ben jij je als leerkracht bewust van deze handelingsniveaus, 'speel je ermee', of vertrouw je er volledig op dat de de rekenmethode dit voor jou doet?
Is jouw leerling bekend met de verschillende handelingsniveaus?
Weet jouw leerling op welk niveau hij of zij rekent?

Het handelingsmodel is een krachtige leerweg, een route die rekening houdt met verschillen.
Ik ben echt fan van het handelingsmodel!

In mijn praktijk leer ik kinderen via deze weg om tot formeel rekenen te komen.

• Het eerste niveau noem ik: 'Ik doe'.
• Het tweede niveau: 'Ik kijk naar'.
• Het derde niveau: 'Ik denk aan'.
• En tot slot het vierde stap niveau: 'Ik weet het'.

Deze stappen bieden houvast.
Welk niveau kun je aan? Kun je al een stapje hoger, want het is dodelijk om te lang in een bepaalde stap te blijven hangen.

Het einddoel hebben mijn leerling en ik goed voor ogen en daar werken we gestructureerd naar toe.

Omgekeerd moet een leerling weten dat het einddoel; 'ik weet het', geen eindstreep is.
De weg terug is NOOIT afgesloten!

En precies daar ging het mis.

'Wat moet je doen als je een antwoord niet weet', vraag ik haar.

Ik wijs naar haar routekaartje. 'Op welk niveau reken je nu?'

Ze pakt haar kaartje en laat zien dat de knijper bij 'Ik weet het' staat.

En wat was onze afspraak als je een antwoord niet meteen 'weet'?

Ze zet de knijper een stapje terug: 'ik denk aan'.

Ze kijkt me lachend aan: 'Als ik een antwoord niet meteen weet, dan moet ik aan de eierdozen denken'!

'En als dat ook niet lukt?'

'Dan zet ik de knijper bij 'Ik kijk naar' en pak mijn boekje met de afbeeldingen van de getallen'.

En dan gaat ze vlug weer verder.

Bij de meeste sommen staat de knijper bij 'ik weet het', bij sommige sommen bij 'ik denk aan'
In een mum van tijd heeft ze alle antwoorden genoteerd!

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Wil je leren hoe je net als ik met hulp van de handelingsniveaus kinderen leert hoofdrekenen?

Op woensdagmiddag 17 september en woensdagmiddag 29 oktober a.s. geef ik in Dokkum een workshop Hoofdrekenen, een eitje! Je kunt je voor deze workshop individueel inschrijven.

Heb je mijn nieuwe e-book over rekenen trouwens al gelezen?

Hierin schrijf ik ook over de handelingsniveaus.
Lukt(e) het je niet om het e-book te downloaden?
Stuur me dan even een mailtje, dan stuur ik je de link met het e-book toe.

Tot de volgende blog.

Met beeldende groet,

Ilse Schreuder