Blog voor leerkrachten Hallo, Een paar weken geleden zwaaide ik haar uit. Ze had haar 'diploma' in de hand. De rekentraining zat erop. Behalve haar rekenproblemen, had ze ook moeite met haar concentratie. |
![]() |
Als jij ook mijn blogs voor ouders leest, zal het onderwerp van deze blog je vast bekend voorkomen. Veel kinderen die met leerproblemen bij mij komen, worstelen ook met hun concentratie. Kan je me nog volgen? Twee problemen die elkaar wellicht in stand houden en oorzaak en gevolg kunnen zijn. Ik weet niet hoe het jou in de klas vergaat, maar ik vind het behoorlijk lastig; kinderen met concentratieproblemen. Je kunt tegen sommige leerlingen wel honderd keer roepen: 'Let je even op!' Vaak helpt dat maar even, want voor je het weet roep je voor de 101ste keer opnieuw; 'Let nou eens op!' In mijn blog voor ouders vertelde ik al dat veel kinderen nauwelijks weten hoe dat moet: 'opletten'. Als ik hen er naar vraag, zijn dit de antwoorden die de kinderen me veelal geven: 'Ik moet juf aankijken' 'Ik mag niet meer naar buiten kijken' 'Ik moet doorwerken' 'Ik mag niet met mijn potlood spelen' Tja...., zou het zo simpel zijn? Het is nog niet zo eenvoudig; je kunnen concentreren. In mijn praktijk werk ik één op één. Hoe gemakkelijk kun je het hebben? Totdat ze (denk)fouten maakte, dan was ik haar kwijt. En nog preciezer: ik was haar kwijt op het moment dat ik tegen haar begon te praten. Dan keek ze me met een lege blik aan en kon ik praten als Brugman, maar mijn woorden kwamen niet binnen. Ze raakte steeds verwarder en ik had soms echt geen idee meer hoe ik haar nog kon bereiken. Al mijn goede bedoelingen en instructies ten spijt. Eigenlijk kun je rustig zeggen dat dit meisje last had van haar concentratieproblemen. En ik ook. Maar om bij de beginvraag terug te komen. Wat was er eerder? Het concentratieprobleem of het rekenprobleem? Vlak voor ik haar uitzwaaide maakte ze een werkblad met de moeilijkste sommen tot 100. Sommen zoals 84 - 38. Moeilijker kan niet, toch? Toen ze bij me kwam, kon ze alleen nog maar op haar vingers rekenen. Tellen eigenlijk, één voor één. Of gokken. Ook bij andere kinderen met concentratieproblemen zie ik hetzelfde gebeuren: als het rekenprobleem eenmaal is opgelost, is het concentratieprobleem vaak voor een groot deel verdwenen. Ik vind het dan ook de uitdaging om het leerprobleem op te lossen. En zoals je misschien wel van me weet, doe ik dat door de 'lege beelden' te vullen. Dat is mijn truc. Enne.. het meisje uit deze blog had haar rekendiploma absoluut verdiend. Ze had haar leerachterstand op hoofdrekenen bijna weggewerkt. Een wereldprestatie! -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Wil jij ook ervaren hoe je kinderen leert om lege beelden te vullen? Dat kan in mijn informatieve en creatieve workshop over taaldenken en beelddenken. Of wil je leren hoe je net als ik, kinderen leert hoofdrekenen? Dat kan in mijn workshop 'Hoofdrekenen, een eitje'. Nog een fijne vakantie voor als je in het Zuiden woont. Met beeldende groet, Ilse Schreuder
|