Blog voor leerkrachten

Hallo,

Een paar weken geleden zwaaide ik haar uit. Ze had haar 'diploma' in de hand. De rekentraining zat erop.

We hadden een half jaar samengewerkt aan ons trainingsdoel; optellen en aftrekken tot 100, zonder vingers, trucjes of hulpmateriaal. Toen ze afgelopen zomer bij me kwam had ze een achterstand van 16 onderwijs-leermaanden. Dat is veel als je eind groep vier zit.

Behalve haar rekenproblemen, had ze ook moeite met haar concentratie.

Als jij ook mijn blogs voor ouders leest, zal het onderwerp van deze blog je vast bekend voorkomen.

Veel kinderen die met leerproblemen bij mij komen, worstelen ook met hun concentratie.
Het roept bij mij altijd de vraag op: 'Wordt het rekenprobleem veroorzaakt door een gebrek aan concentratie of ontstaat er een concentratieprobleem als gevolg van het rekenprobleem'?

Kan je me nog volgen?
Het klinkt bijna zoiets als: wat was er eerder, het kip of het ei?

Twee problemen die elkaar wellicht in stand houden en oorzaak en gevolg kunnen zijn.

Ik weet niet hoe het jou in de klas vergaat, maar ik vind het behoorlijk lastig; kinderen met concentratieproblemen. Je kunt tegen sommige leerlingen wel honderd keer roepen: 'Let je even op!' Vaak helpt dat maar even, want voor je het weet roep je voor de 101ste keer opnieuw; 'Let nou eens op!'

In mijn blog voor ouders vertelde ik al dat veel kinderen nauwelijks weten hoe dat moet: 'opletten'. Als ik hen er naar vraag, zijn dit de antwoorden die de kinderen me veelal geven:

'Ik moet juf aankijken'

'Ik mag niet meer naar buiten kijken'

'Ik moet doorwerken'

'Ik mag niet met mijn potlood spelen'

Tja...., zou het zo simpel zijn?
In mijn klas had ik een jongetje dat precies wist hoe hij moest 'opletten'.
Hij keek me aan, hij speelde niet met potloden, vingers. Hij wriemelde niet, hij keek mee naar het bord. En toch was het zonneklaar dat zijn gedachten ver weg waren als hij me recht in mijn ogen aanstaarde.

Het is nog niet zo eenvoudig; je kunnen concentreren.

In mijn praktijk werk ik één op één. Hoe gemakkelijk kun je het hebben?
Ik woon buiten de stad, op het platteland, in mijn praktijk is het doodstil, er zijn nauwelijks omgevingsgeluiden.
Ondanks de stilte had het meisje waar ik je in het begin over vertelde, toch nog moeite met haar concentratie. Als ik haar instructies gaf door de rekenhandeling voor te doen, luisterde en keek ze aandachtig. De stap naar rekenen met kale getallen ging meestal ook nog redelijk...

Totdat ze (denk)fouten maakte, dan was ik haar kwijt. En nog preciezer: ik was haar kwijt op het moment dat ik tegen haar begon te praten. Dan keek ze me met een lege blik aan en kon ik praten als Brugman, maar mijn woorden kwamen niet binnen. Ze raakte steeds verwarder en ik had soms echt geen idee meer hoe ik haar nog kon bereiken. Al mijn goede bedoelingen en instructies ten spijt.

Eigenlijk kun je rustig zeggen dat dit meisje last had van haar concentratieproblemen. En ik ook.

Maar om bij de beginvraag terug te komen. Wat was er eerder? Het concentratieprobleem of het rekenprobleem?

Vlak voor ik haar uitzwaaide maakte ze een werkblad met de moeilijkste sommen tot 100. Sommen zoals 84 - 38. Moeilijker kan niet, toch? Toen ze bij me kwam, kon ze alleen nog maar op haar vingers rekenen. Tellen eigenlijk, één voor één. Of gokken.
Toen ze in die laatste bijeenkomst het werkblad maakte was ze supergeconcentreerd. Achter elkaar maakte ze de sommen. Ze volgde mijn denkstappen keurig op en maakte geen enkele fout. Ze werkte niet te snel, maar ook niet te langzaam. Precies goed.

Ook bij andere kinderen met concentratieproblemen zie ik hetzelfde gebeuren: als het rekenprobleem eenmaal is opgelost, is het concentratieprobleem vaak voor een groot deel verdwenen.

Ik vind het dan ook de uitdaging om het leerprobleem op te lossen. En zoals je misschien wel van me weet, doe ik dat door de 'lege beelden' te vullen. Dat is mijn truc.

Enne.. het meisje uit deze blog had haar rekendiploma absoluut verdiend. Ze had haar leerachterstand op hoofdrekenen bijna weggewerkt. Een wereldprestatie!

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Wil jij ook ervaren hoe je kinderen leert om lege beelden te vullen? Dat kan in mijn informatieve en creatieve workshop over taaldenken en beelddenken.

Of wil je leren hoe je net als ik, kinderen leert hoofdrekenen? Dat kan in mijn workshop 'Hoofdrekenen, een eitje'.

Nog een fijne vakantie voor als je in het Zuiden woont.
Ben je een Noorderling, net als ik, dan wens ik je alvast een fijne vakantie toe!

Met beeldende groet,

Ilse Schreuder