Ik geef hem het eerste werkblad waarop een aantal breukensommen staan.
Hij gaat ermee aan de slag. Het valt me op dat hij inzicht mist en dat hij vastloopt in de berekeningen.

Als ik hem het tweede werkblad geef, kijkt hij me verbaasd aan.
'Dit zijn geen breuken'!

'Dat klopt', vertel ik hem.
'Voor veel breukensommen, moet je de grote tafels en deeltafels kennen'.

Hij kijkt bedrukt naar het werkblad.
'Het lukt me niet. Ik vind deze sommen heel erg moeilijk', zegt hij.

'Kun je deze sommen wel maken?', vraag ik.
Ik geef hem het derde werkblad waarop de tafels en deeltafels tot 10 staan, door elkaar.

Hij gaat enthousiast aan het werk.
Als ik over zijn schouder meekijk, zie ik dat hij veel sommen overslaat, soms lang moet nadenken en foute antwoorden geeft.

'Op volgorde gaat het veel beter hoor', en hij begint meteen te dreunen: ''Eén keer zes is zes, twee keer zes is twaalf..., maar door elkaar vergeet ik vaak de antwoorden'.

Ik geef hem het vierde werkblad met plus- en minsommen tot 100.
'Ik wil graag weten of je deze sommen moeilijk vindt?'

Hij gaat meteen aan het werk en neemt ruim de tijd om elke som uit te rekenen.
Als ik naar zijn handen kijk, zie ik dat zijn vingers zo nu en dan onopvallend bewegen.

'Vind je het fijn om op je vingers mee te tellen'? vraag ik.
Hij knikt. 'Maar het mag niet van juf', zegt hij. 'Daarom doe ik het stiekem'.

Tot slot maakt hij het vijfde werkblad met sommen tot 20.

'Makkie', roept hij blij.

Als hij klaar is, wil hij weten waarom hij al die werkbladen moest maken.
'Ik wil toch alleen maar de breukensommen leren?'

Ik vertel hem over de rekentrappen.

'In elke groep leer je verschillende rekenonderwerpen zoals optellen, aftrekken, keer, delen, meten, sommen met geld, sommen met tijd en in de bovenbouw komen daar de breuken bij, de procenten, de kommagetallen,....'

Elk nieuw rekenonderwerp, zoals breuken, heeft zijn eigen treetje op een rekentrap en is het vervolg op iets wat je eerder leerde. Er zijn verschillende rekentrappen en er is dus ook een breukentrap.

Maar als je de lagere treetjes van de breukentrap nog niet goed beheerst, dan kan je de stap naar het hogere treetje - de breuken - vaak minder gemakkelijk maken. Daarom ben ik samen met jou terug gaan kijken op de breukentrap. Welke treetjes kun je wel, welke nog niet?

Hij staart even somber voor zich uit. 'Ik vond sommige sommen nog wel lastig. Kun je me dan nog wel helpen?'

'Absoluut! Ik ga je eerst helpen met de treetjes die je lastig vindt. Daarna ga ik je de breuken leren. Die zul je dan niet moeilijk meer vinden. Vind je dat een goed plan?'

Hij steekt zijn duim omhoog en kijkt me lachend aan.
'Wanneer zullen we dan beginnen?'

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Wil je reageren?

Of heb je vragen en zou je met me willen overleggen over je zoon, dochter of leerling?

Je mag me altijd e-mailen / Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.


Tot de volgende blog.

Met beeldende groet,

Ilse Schreuder