Blog voor ouders

Hallo,

'Eigenlijk gaat het spellen nu best wel goed', vertelt haar moeder.

'In groep drie en vier had ze er behoorlijk moeite mee. In groep vijf ging het langzaam aan steeds beter'.

'Maar als je haar nu vraagt om 'slapen' te schrijven, dan schrijft ze rustig 'slaapen' of 'klimen' in plaats van klimmen of 'zwarden' in plaats van zwaarden'.

'Ze heeft al zoveel hulp gehad op school, maar ze blijft hardnekkig deze fouten maken'.

'Weet jij raad?'

Als kinderen de spelling al best aardig onder de knie hebben, maar toch nog (veel) fouten maken in een aantal specifieke spellingregels, zoals het meisje uit dit verhaal, dan ziet het schrijfwerk er meteen onverzorgd uit.

Dat is niet zo verwonderlijk, want de drie lastigste spellingregels met woorden zoals 'slapen / klimmen / zwaarden' komen in elke zin (veel) voor.

Sommige kinderen schrijven die lastige woorden de ene keer zonder fouten en een volgende keer met fouten op. Vaak doodgemoedereerd. Hebben ze dan niet in de gaten dat zo'n woord er echt NIET uitziet: smikelen / parden... JAKKIE!

In gesprek met het meisje vroeg ik haar welke strategie ze gebruikte tijdens het schrijven?

Ze keek me verwonderd aan. 'Strategie'?

'Ja, hoe en waaraan je denkt als je moeilijke woorden schrijft?'

Ze staarde even voor zich uit en haalde toen haar schouders op.
'Geen idee, ik doe het op gevoel, denk ik'.

Op je 'gevoel' schrijven, dat doen volwassenen ook.
Ik tenminste wel.

Een woord voelt goed, of een woord voelt fout.

Als een woord goed voelt, dan matcht het woord op papier met het woord zoals ik het ooit in mijn geheugen heb opgeslagen.

Volwassenen hebben door de jaren heen heel veel woordbeelden in hun geheugen opgeslagen en kunnen dan ook 'blind' varen op hun gevoel als woorden 'er niet uit zien'!

Maar jonge kinderen, en zeker de spellingzwakke kinderen hebben vaak nog te weinig (correcte) woordbeelden om te kunnen vertrouwen op hun gevoel.
Zij moeten blijven nadenken.

Nadenken over afspraken en spellingregels.

En daar ging ik mee aan de slag.
Ik leerde haar nadenken!

Eerst leerde ik haar natuurlijk de lastige spellingregels, maar daarna leerde ik haar nadenken tijdens het schrijven. Met een grote bel naast ons, gingen we aan het werk.

Ik liet haar zinnen schrijven.
Als er een woord naderde met een lastige spellingregel, luidde ik de bel.

Het was het sein dat ze even pas op de plaats moest maken, eerst nadenken:

• Wat hoor ik?
• Wat voor woord hoor ik?
• Bij welke strategie en regel hoort dit woord?
• Hoe luidt de regel?
• Weet ik nu hoe ik dit woord moet schrijven?

Als ze mijn vragen goed beantwoord had, mocht ze verder schrijven.
Gaandeweg moest ze bij het luiden van de bel zichzelf hardop de vragen stellen.
En weer een poosje later verdween de bel en moest ze zelf aangeven bij welk woord ze moest gaan nadenken.

En het werkte.

Ze schreef vele woorden achter elkaar vloeiend op...
Dan stokte haar pen even en zag ik haar nadenken.
Ze beantwoordde stilletjes de vragen die ik haar geleerd had, volgde de stapjes nauwkeurig op en schreef de lastige woorden foutloos op. SUPER!!!

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Heb jij ook een kind (of leerling) dat niet nadenkt tijdens het schrijven?

Leer hem of haar nadenken door te spellen met de bel!

Heb je vragen over spelling of vraag je je af of ik jullie zoon of dochter kan helpen bij spelling?

Je mag me altijd bellen of e-mailen voor meer informatie of voor het maken van een afspraak voor een vrijblijvend intakegesprek: 0519-220315 of Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Tot de volgende blog.

Met beeldende groet,

Ilse Schreuder