Blog voor ouders

Hallo,

In mijn vorige blog vertelde ik je over het meisje wat in mijn praktijk langskwam omdat ze eenvoudige sommen maar niet kon onthouden.

Ze ging er hevig onder gebukt en vond zichzelf het domste meisje van de klas.

Deze week wil ik je vertellen hoe ik haar heb leren rekenen.

Of het nu om rekenen gaat, spelling of lezen, in mijn praktijk draait alles om het koppelen van de betekenis van leerstof aan een 'beeld'.

En dus ben ik dus altijd op zoek naar het meest perfecte plaatje.

En met 'plaatje' bedoel ik ook echt een 'plaatje'. Een plaatje/beeld wat symbool staat voor wat je moet leren of onthouden.

Bij het leren rekenen, vroeg ik me jaren geleden steeds af: 'Klopt mijn plaatje, is het eenvoudig, zonder tierelantijnen en franje en is het echt zó doeltreffend, dat een kind het zich gemakkelijk kan voorstellen en nog belangrijker, dat het ermee kan denken'.

Als een kind er niet mee kan denken, is het plaatje waardeloos. Dan zijn plaatjes slechts schilderijtjes om naar te kijken!

Toen ik in de rekenboeken van groep drie ging kijken, zag ik talloze plaatjes staan.
Plaatjes van blokjes, van kabouters, van kralen, dobbelstenen, van rekenrekjes, van taartjes....

Ik nam de proef op de som.

Stel dat je 3 + 4 moet uitrekenen.
Uit je hoofd.
En je hebt het antwoord niet paraat?
Wat is dan een 'doeltreffend plaatje': je moet ermee in je hoofd kunnen denken en gemakkelijk tot een antwoord kunnen komen?

Eigenlijk vond ik het niks, deze plaatjes.
Leuk om te zien in een rekenboek.
Doeltreffend om tot een antwoord te komen, maar alleen...als je het echte plaatje mag 'tellen'.
Met je vinger, of met je ogen.

In gedachten met blokjes rekenen, met dobbelstenen, met kabouters...
misschien niet onmogelijk, maar zeker niet handig.

Bovendien ben je met deze plaatjes snel geneigd tot tellen.
Blokje voor blokje, elke kabouter, elke stip.
Maar optellen en aftrekken is geen tellen.
Optellen en aftrekken is met sprongen tellen. Met grote sprongen...

En bovendien;kinderen leren rekenen tot 20, tot 100, tot 1000...
Hoe doe je dat met kabouters, blokjes, rekenrekje, dobbelstenen?

En dus ging ik op zoek naar een beter plaatje.

Een plaatje waarmee je tot 10 kan optellen en aftrekken, tot 20, tot 100, tot 1000...

En ik kwam uit... bij de eierdoos!

De voordelen van rekenen met de eierdoos:

1. Je kunt het doen! Eieren erin, eieren eruit. Op elke school zijn eierdozen...
2. Je kunt naar een plaatje van eierdozen kijken! In het rekenboek worden ook plaatjes van eierdozen gebruikt.
3. Je kunt de eierdoos gemakkelijk voorstellen.

4. De eierdoos heeft een tien-structuur, net zoals ons getalsysteem, verdeeld in twee rijen van vijf.

4. Je kunt ermee rekenen tot 20.

5. Je kunt ermee rekenen tot 100.

6. Je kunt ermee rekenen tot 1000.

7. En het GROOTSTE VOORDEEL is toch wel: dat je de lege plekken kunt zien.

De lege plekken in de doos geven structuur.

7 + 6 = ?

• Ik denk aan 7: ik zie/weet dat er drie lege plekken zijn.
• Ik vul de 3 lege plekken in één keer op.
• Nu is de doos vol.
• In de nieuwe doos doe ik in één sprong de 'rest', samen is dat 13.

Zo leerde ik het meisje eenvoudige sommen tot 100.
En het werkte. Razendsnel leerde ze rekenen.
Met sprongen en in gedachten.
Ze had geen vingers meer nodig, geen rekenrekje.
En toen ze eenmaal tot 100 kon rekenen, vlot en gemakkelijk, vond ze rekenen een 'eitje'.

Geweldig toch?!

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Heb je vragen over rekenen? Of vraag je je af of ik jullie zoon of dochter misschien kan helpen bij het leren onthouden van (eenvoudige) sommen?

Je mag me altijd bellen of e-mailen voor meer informatie of voor het maken van een afspraak voor een vrijblijvend intakegesprek: 0519-220315 of Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

In de volgende blog wil ik het over lezen hebben. Op verzoek van een lezer zal ik vertellen wat ik met kinderen doe die moeite hebben om de 'd' en de 'b' te onthouden, die de 'd' en de 'b' omdraaien.

Loop jij ook ook ergens tegen aan met je zoon of dochter, laat het me weten, wie weet gebruik ik dan je vraag als onderwerp voor een volgende blog.

Tot de volgende blog.

Met beeldende groet,

Ilse Schreuder